Öğretmen; sınıfa yalnızca bilgi değil, her sabah taze bir umut taşıyan kişidir. Sözlerinde dinginlik, bakışlarında şefkat, adımlarında sorumluluğun sessiz ağırlığı vardır. Bir çocuğun dünyasına yaklaşırken sesini yumuşatır, kalbini aralar; çünkü her çocuğun ayrı bir hikâye, ayrı bir başlangıç olduğunu bilir. Öğretmen, günün gürültüsü içinde incelikle örülmüş bir denge kurar. Kimi zaman bir merak kıvılcımını tutuşturur, kimi zaman kırılmış bir yüreğe görünmez bir destek olur. Bir harfle hayalleri büyütür, bir cümleyle cesaretin tohumunu eker, bir bakışıyla bir çocuğun içindeki ışığı uyandırır. Onu en çok küçük anlarda görmek mümkündür: bir tebessümde, yumuşak bir “aferin”de, omza hafifçe değen bir dokunuşta… Dışarıdan sıradan görünen bu anlar, bir çocuğun geleceğinde sessizce kök salar. Öğretmen; yalnızca emek veren değil, dokunduğu emeği güzelleştiren, yeşerten insandır. Büyük sözlere ihtiyaç duymaz; çünkü onun büyüklüğü, her gün yeniden gösterdiği durulukta, sabırda ve içtenliktedir.  Ve en kıymetlisi… öğretmen çoğu zaman kendisi için değil, yetiştirdiği yarınlar için yaşar.