Bir yıl biterken zaman, sessizce arkasına bakar. Bir diğeri başlarken kalp, usulca öne eğilir. İşte tam bu eşiğin üzerinde durup söylüyorum: Hoş geldin 2026. Geride kalan yıl, cebimize taşlar da koydu, yıldızlar da. Kimi günler omuzlarımız ağırlaştı, kimi günler bir gülüşle hafifledik. Anladık ki hayat, bize hep aynı soruyu soruyor: “Kırıldığında ne yapacaksın?” Biz yine umudu seçtik. 2026’ya girerken büyük sözler vermiyorum. Çünkü en kalıcı değişimler, sessiz kararlarla başlar. Biraz daha durmak, biraz daha hissetmek, biraz daha insanca yaşamak istiyorum. Bu yıl; sabahların telaşında kaybolmayan sevinçler, gecelerin sessizliğinde büyüyen dualar getirsin. Çocuk uykularının masumluğu gibi temiz, ilk defa açılan bir defter kadar heyecanlı olsun. Sevgi; yüksek sesle değil, ısrarla var olsun. Umut; her şeye rağmen değil, her şeyle birlikte yürüsün. Hoş geldin 2026… Yorulduk ama küsmek bize yakışmadı. Düştük ama kalbimizi yerde bırakmadık. Yazmaya, sevmeye, iyiliği çoğaltmaya yeniden niyetliyiz. Çünkü biliyoruz: Yeni bir yıl, insana önce kendisini hatırlatır. Ve hatırlayan kalp, yeniden başlama cesaretini mutlaka bulur.